Montenegro is een klein Europees land dat direct aan de oevers van de Adriatische Zee ligt. Ondanks zijn relatief bescheiden omvang heeft deze staat zijn eigen kenmerkende taal.
Montenegrijnse taal
Montenegro, dat ook wel Montenegro wordt genoemd, heeft zijn eigen staatstaal, dat Montenegrijns wordt genoemd. Tegelijkertijd was het proces van het verwerven van een eigen taal door dit kleine land geenszins eenvoudig. Dus tot 1992 moesten alle inwoners van Montenegro, volgens de toen geldende wetgeving, de Servo-Kroatische taal spreken. In 1992 erkende het land officieel zijn eigen vorm van de Servische taal - het Iekava-dialect. En pas in 2007 werd de grondwet van de staat aangenomen, waarin artikel 13 specifiek aan de staatstaal was gewijd. Zij stelde met name vast dat de Montenegrijnse taal zo wordt vanaf het moment van aanneming van de Grondwet.
De staatsstatus van deze taal is dus minder dan 10 jaar geleden verkregen en daarom heeft het nog niet enkele van de regels en normen die kenmerkend zijn voor meer gevestigde talen. Er zijn bijvoorbeeld nog geen algemeen aanvaarde literaire normen vastgesteld met betrekking tot de Montenegrijnse taal, die echter vrijheid van creativiteit garandeert voor schrijvers die in deze taal schrijven.
Taalfuncties
De Montenegrijnse taal behoort tot de Zuid-Slavische groep. Zowel het Cyrillische als het Latijnse alfabet worden schriftelijk gebruikt en het gebruik van beide wordt bekrachtigd door artikel 13 van de grondwet van Montenegro. In veel opzichten lijkt dit dialect echt op het Servokroatisch, dat voorheen actief in het land werd gebruikt.
Desalniettemin is er volgens experts op het gebied van taalkunde een fundamenteel verschil tussen hen, dat zelfs werd vastgelegd in de tijd dat de staatstaal van Montenegro het Yekava-dialect van de Servische taal was. Feit is dat in Servië zelf en in de landen die zijn taal gebruiken voor communicatie, de zogenaamde "ekavitsa" is aangenomen in tegenstelling tot "yekavitsa", dat dominant is in de Montenegrijnse taal.
Dit betekent dus dat woorden die in deze twee talen vergelijkbaar zijn, anders worden uitgesproken. Het woord "mooi" in het Servisch wordt bijvoorbeeld geschreven als "lepo" en luidt dienovereenkomstig "lepo". Montenegrijnen schrijven dit woord op hun beurt als "lijepo" en lezen het als "Liepo", met dezelfde betekenis erin.
Bovendien heeft Montenegro, vanwege de geografische nabijheid van landen die tot andere taalgroepen behoren, bijvoorbeeld Griekenland en Turkije, in zijn taal een aanzienlijk aantal geleende woorden die uit de talen van deze staten naar het Montenegrijnse lexicon kwamen. Het feit dat er een periode in de geschiedenis van Montenegro was dat het deel uitmaakte van Oostenrijk-Hongarije speelde hier ook een rol.
