Het Baikal-zegel, ook wel zegel genoemd, is een symbool van Baikal, een nationale ster. Er is geen enkele souvenirwinkel of markt waar snuisterijen met de afbeelding van dit schattige dier niet worden verkocht: fluitjes, sleutelhangers, magneten, bontspeelgoed, beeldjes van klei en beeldjes gemaakt van Baikal-stenen zijn bezaaid met alle loketten. Toeristen van over de hele wereld streven ernaar om de zeehond, de legende van het meer, levend te zien.
Ontmoeting met een zeehond in het Baikal Limnologisch Museum
Het eerste punt waar een zeehondenzoeker zijn voeten moet richten, is het Baikal Limnologisch Museum in het dorp Listvyanka, op een uur rijden van Irkoetsk. Het is het beste om gebruik te maken van de diensten van gidsen, professionals in hun vakgebied. Ze zullen enthousiast veel vertellen over de exposities van het museum, unieke feiten delen die niet in elke encyclopedie te vinden zijn, en zullen graag alle vragen beantwoorden over de oorsprong van het Baikalmeer, zijn unieke flora en rijke fauna.
Als u langs de expositie loopt, langs talloze vogelverschrikkers, waaronder de lankmoedige zeehond, moet u niet van tevoren van streek raken. In de verste kamer, in het halfduister, is er een echte verrassing - aquaria met de levende bewoners van het meer. Water komt vanuit de diepten van de Baikal naar de reservoirs, zodat alle levende wezens zich thuis voelen, in hun oorspronkelijke element.
De eigenaar van het museum verwelkomt haar gasten hartelijk, bekijkt ze nieuwsgierig en poseert voor cameralenzen. De enige voorwaarde voor fotograferen is de afwezigheid van een flitser, omdat deze dieren kan schrikken en verblinden.
Je kunt eindeloos bij de aquaria staan: het soepel glijden van overvoede karkassen in het water is gewoonweg betoverend, en hun mooie gezichten roepen ontroerende emoties op, niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen.
Baikal zeehonden in nerpinaria
Wie een zeehond op het Baikalmeer wil zien, moet de zeehond zeker bezoeken. Er zijn er drie om uit te kiezen: in Irkoetsk, in Listvyanka en in de zomer - in het dorp Sakhyurta, niet ver van de veerboot naar het eiland Olkhon. Eenmaal daar is het gemakkelijk om ervoor te zorgen dat de zeehond niet alleen waardevol bont is, maar ook 50-120 kg positief. Als deze dieren in wetenschappelijke kringen officieel Pusa sibirica worden genoemd, dan noemen ze ze onder talloze fans op een eenvoudige manier, liefdevol - "honden".
Pinniped-artiesten winnen harten met hun talenten: ze tellen, trappen tegen een bal, zingen, dansen lambada, schilderen afbeeldingen, demonstreren de wonderen van acrobatiek. Zeehonden houden van aandacht, ze houden ervan om te pronken, grappen uit te halen, water te spetteren en elke keer verwachten ze erkenning in de vorm van applaus van het publiek en visaanmoediging van de trainer, die onderweg veel feiten onthult uit het leven van deze charmante schepsels. Dat ze bijvoorbeeld onder water slapen, hun adem tot zestig minuten kunnen inhouden en de zwangerschap kunnen onderbreken, waardoor de foetus tijdelijk in een staat van winterslaap wordt ondergedompeld.
Elk uur is er een voorstelling met een pauze van een kwartier. Dankzij constante training zijn deze zeehonden veel slanker dan de zeehonden die werkeloos in de aquaria van het Limnologisch Museum leven. Maar desondanks is hun lot vergelijkbaar: alle dieren zijn vrij geboren. Ze werden hulpeloos gevonden door zeehonden door toevallige reizigers op het lenteijs van het Baikalmeer, en uit angst voor een aanval door kraaien, konden ze de "schattige" sneeuwwitte brokken met enorme bodemloze ogen niet langer naar hun lot werpen.
Nog niet zo lang geleden werd de eerste welp geboren in de nerpinary Listvyanskiy. Er was geen limiet aan de vreugde van de specialisten, omdat het een ongekend geval was toen de Baikal-robben in gevangenschap nakomelingen brachten. Alle omstandigheden werden geschapen voor de bevallende vrouw, maar helaas werd het moederinstinct niet in haar wakker en de welp hield het slechts een dag vol met kunstmatige voeding.
Zeehonden op de Ushkany-eilanden
Een van de favoriete plekken, die de zeehonden als hun kolonies kozen, bezet en veranderde in een klein koninkrijk van zeehonden - de Ushkaniy-archipel, bestaande uit vier eilanden. Dit natuurmonument behoort tot Buryatia, wordt beschermd door de staat en maakt deel uit van het Trans-Baikal National Park. Daarom kunnen toeristen niet op de eilanden landen zonder officiële toestemming. Er zijn daar geen inheemse mensen, alleen jagers en medewerkers van het weerstation en de vuurtoren.
Deze eilanden zijn zeer schilderachtig: driehonderd jaar oude lariks- en pijnbomen met gebogen stammen en ongewone kronen, berkenbomen met zwarte bast, gigantische mierenhopen bij elke stap, rotsen met grotten waarin de plaatsen van de primitieve mens werden gevonden, rotsachtige kusten, versierd in het voorjaar met een weelderige bloei van unieke struiken, kustkeien van roze en groen marmer, gepolijst door de golf van Baikal …
Ook zeehonden genieten hier graag van het uitzicht. Bij helder weer komen ze hier uit alle hoeken van het Baikalmeer om te zonnebaden, te genieten van de gladde warme rotsblokken, of compact, in groepen, of imposant, één voor één, met tevreden muilkorven.
Ushkany-eilanden zijn een soort zeehondenkapper en spacentrum. Daar recupereren de trekjes na een succesvolle jacht, rusten, dommelen, vervellen, soms kammen ze elkaars vacht met hun klauwen en communiceren ze misschien zelfs met elkaar over die van henzelf, over de zeehond.
Als je ze observeert, valt het op: hoe onhandig en grappig deze dieren op het land zijn, zo handig en gracieus in het water. Vanaf hun warme plekjes glijden ze bij het minste geluid meteen het water in. Zeehonden zijn erg schuw, maar tegelijkertijd nieuwsgierig. Vaak bespioneren ze toeristen vanaf het water, met hun hoofd naar buiten, maar ze staan elk moment klaar om met hun vinnen te zwaaien en zich terug te trekken. Omdat ze bijziend zijn, hebben deze dieren een acuut gehoor, dus het wordt aanbevolen om stil te zijn, luide gesprekken en enthousiaste uitroepen te vermijden, ongeacht de kosten.
Veel toeristen willen de ontspannende karkassen van zeehonden zien, hoewel het plezier niet goedkoop is. Tegelijkertijd kan niemand garanderen dat de daders van het evenement in het gezichtsveld verschijnen, maar bij zonnig, kalm weer nemen de kansen snel toe.
Om de gewenste ontmoeting te laten plaatsvinden, worden rondvaartboten gehuurd op het eiland Olkhon of in het dorp Ust-Barguzin, waar u toestemming kunt krijgen om de beschermde archipel te bezoeken. Soms observeren toeristen de gewoonten van dieren vanaf de boot, maar als je toestemming krijgt, kun je veilig aan land gaan en, begeleid door inspecteurs van het nationale park, het ecologische pad naar het observatiedek volgen. En daar, verscholen achter een camouflagenet, kun je 30 minuten zonder flits foto's maken van nietsvermoedende modellen.
De zeehonden in de Ushkany-archipel zijn volledig in de gaten gehouden: dankzij camera's die op een van de eilanden zijn geïnstalleerd, wordt in realtime een uitzending uitgevoerd in het Baikal Limnologisch Museum.
Zeehonden op Olkhon
Ook in andere regio's kunt u zeehonden ontmoeten op het Baikalmeer. Zelfs op drukke plaatsen flikkeren soms nieuwsgierige gezichten in het water. Maar ze gaan liever naar de steile kust op een respectabele afstand van mensen.
Een ander favoriet punt van de zeehondenkolonie is de voet van het rotsachtige eiland Olkhon, vooral in het gebied van Cape Khoboy. De weg ernaartoe is vermoeiend en extreem in het Russisch vanwege de slechte wegen. Aangewakkerd door vele legendes, stijgt Khoboy boven het wateroppervlak uit als een strenge kolos, als een fantastisch beest. Sommigen zien in de contouren het profiel van een meisje dat versteend is van jaloezie, anderen - een hoektand die is gevallen door een vliegende draak. Deze zone van sterke geomagnetische activiteit, waar volgens de verhalen van omwonenden de grens tussen de wereld van de mensen en de wereld van de geesten bijzonder dun is, is een pelgrimsoord geworden voor vertegenwoordigers van vele theologische scholen, waaronder aanhangers van de Roerich-beweging.
Ook zeehonden mediteren hier graag. Maar om getuige te zijn van dit spektakel heb je Fortune's brede glimlach, scherp zicht of fotografische apparatuur met een goede vergroting nodig. Staande op de top van de kaap en verlegen van de duizelingwekkende hoogten, kun je de zeehonden beneden zien, verspreid op de kuststenen of drijvend in ongerept helder water. Ontoegankelijk voor mensen voelen dieren zich op hun gemak.
Zeehonden lijken misschien niet voor reizigers, maar Kaap Khoboy, net als andere prachtige rotsen in de noordelijke ring van Olkhon, is een must om te bezoeken en zal je een onvergetelijke ervaring bezorgen.
Race met een zeehond
Duiken is nog een geweldige kans om een zeehond te ontmoeten. Op Baikal zijn duikscholen en veel duikplekken, deuren naar de mysterieuze onderwaterwereld van het legendarische meer, onder meer in de buurt van Olkhon, Listvyanka, Ushkany-eilanden.
Je kunt het hele jaar door duiken, maar ijsduiken in februari geeft je de meest bijzondere ervaring. Op dit moment is het ijs sterk, waardoor je op een respectabele afstand van de kust kunt duiken, en ongewoon transparant, zodat je er doorheen kunt zien wat er aan de andere kant gebeurt.
De illusie van zweven in gewichtloosheid wordt onder water gecreëerd en het zicht is verbluffend. Bij het zien van ijstunnels, labyrinten en figuren, waarvan Baikal zelf de beeldhouwer is, stenen ravijnen, grotten, marmeren blokken, hopen, begroeid met een spons, en de gapende afgrond onder de voeten, stopt de adem van bewondering.
Deze rustige, maagdelijke wereld is het koninkrijk van de zeehond, haar thuis, en als je veel geluk hebt, kun je de eigenaar van het meer zelf leren kennen. Dan mag je gerust van geluk spreken en een wens doen die zeker zal uitkomen. Photohunting is legaal en, voorzichtig gewapend met technologie, zal het mogelijk zijn om uw persoonlijke archief te diversifiëren met unieke foto's.
Er zijn veel mogelijkheden om kennis te maken met zeehonden op het Baikalmeer. Waar het ook gebeurt, een overvloed aan positieve emoties door de communicatie met deze mooie wezens is gegarandeerd.
En tenslotte …
Contact met zeehonden is levensbedreigend
In het geval van een voorjaarsbijeenkomst met een zeehondenjong, een witte zeehond, in het wild, waarschuwen specialisten van het Aquarium van de Baikal-zeehonden en het Baikal-natuurreservaat:
- Voordat je de baby aanraakt, moet je ervoor zorgen dat hij echt verdwaald is en dat er geen ventilatieopeningen in het ijs of een hol in de buurt zijn. Als laatste redmiddel kunt u contact opnemen met het Limnologisch Museum of het nerpinarium voor verdere instructies.
- Fluffies oppakken en van plaats naar plaats dragen is gevaarlijk voor hun leven. Ten eerste kan een zeehondenmoeder geen welp vinden of gewoon bang zijn voor een persoon. In stressvolle situaties verliest de zeehond melk en heeft het zelfbehoudinstinct de overhand op het moederlijke. De zeehonden zullen niet overleven zonder ouderlijke zorg; ze kunnen nog steeds niet zwemmen en zich voeden met vissen.
- Een onstuitbaar verlangen om een charmant wezen te aaien dat eruitziet als een knuffel kan ook rampzalig worden. De immuniteit van de welpen is zwak, omdat ze in steriele omstandigheden worden geboren, op het zuiverste ijs van het Baikalmeer, en menselijke microben kunnen dodelijk voor hen zijn.
- In geen geval mag je gefotografeerd worden met zeehonden, ze kunnen hun gezichtsvermogen verliezen door cameraflitsen.
Deze fragiele schoonheid moet van ver worden bewonderd, uit angst de rust te verstoren en de natuurlijke gang van zaken, die door de natuur wordt geboden, te verstoren. Eekhoorns voor geluk hebben geen "kalfs" tederheid nodig, noch likes in sociale netwerken. Veel belangrijker voor hen is het eenvoudig niet ingrijpen van een persoon, de zorg voor de zeehondenmoeder en de netheid van de natuurlijke leefomgeving.
