De beroemdste en oudste bibliotheek van kleiboeken, die in de 7e eeuw voor Christus werd gecreëerd door de Assyrische koning Ashurbanipal. e., heeft tot op de dag van vandaag overleefd. Vijfentwintigduizend kleiboeken bevinden zich vandaag in het British Museum.
Wijze Assurbanipal
In de hoofdstad van het oude Assyrië, Nineve, regeerde koning Assurbanipal. Hij was de enige Assyrische koning die kon lezen en schrijven, en daar was hij buitengewoon trots op. Ashurbanipal's droom was niet nieuw in beslag genomen land en rijkdom, maar de kennis van de hele mensheid, verzameld in zijn bibliotheek. De tsaar was geïnteresseerd in alle teksten, maar vooral politiek, medisch, administratief, economisch, astrologisch, historisch, poëtisch. Alles wat hij vond en verkreeg in talrijke veldtochten, dwong hij zijn schriftgeleerden om in zes exemplaren te herschrijven in het Assyrisch, Akkadisch en Babylonisch en andere talen. Dit vergemakkelijkte het werk van moderne wetenschappers enorm om het rijkste erfgoed van de oudheid te ontcijferen - de Mesopotamische cultuur.
Andere Assyrische koningen - voorlopers van Assurbanipal - probeerden ook bibliotheken te verzamelen. Maar alleen hij slaagde erin om zo'n ongekende schaal te bereiken. Bovendien was hij de enige die exemplaren van zijn unieke en rijkste verzameling kon lezen. Het schrijversteam werkt al 25 jaar de klok rond. De tsaar stuurde ze naar verschillende regio's om kopieën te maken van alle teksten die ze vonden. Tijdens de campagnes veroverde hij hele bibliotheken, die aan het paleis werden afgeleverd en ook werden gekopieerd.
Een tiende
Na de dood van Ashurbanipal was 90% van de bibliotheek verspreid over verschillende paleizen. De 25.000 boeken die halverwege de 19e eeuw door Britse archeologen werden ontdekt, waren slechts een tiende van het geld dat door Ashurbanipal werd ingezameld.
De wijze koning hield persoonlijk toezicht op het bestellen van de kleiboeken. Elk boek heeft zijn naam en de titel van het origineel waarvan de kopie is gemaakt. Er waren wastabletten, papyri en perkamenten in de bibliotheek, maar die stierven in de branden. Maar de kleiboeken werden alleen door vuur gehard en brachten de unieke kennis van de oudheid tot onze dagen.
Uit de eerste hand
Toen in 1849, tijdens de opgraving van een paleis aan de oevers van de Eufraat, de Britse archeoloog Layard de meeste van de overgebleven kleiboeken ontdekte, en drie jaar later vond zijn landgenoot het tweede deel in een andere vleugel van het paleis, werden alle vondsten verzonden naar het Brits museum. Dit veroorzaakte een sensatie in de wetenschappelijke gemeenschap en stelde wetenschappers in staat om over de cultuur van Assyrië te leren, niet uit de werken van de historici van Hellas, maar 'uit de eerste hand'.
Vandaag zijn Britse wetenschappers nog steeds bezig met het sorteren van de afzonderlijke stukken. De exposities zijn te zien in het British Museum. En Iraakse wetenschappers werken aan de oprichting van een museum met reproducties van originele kleiboeken in Irak.
