De populariteit van de unieke Tuimskiy-mislukking groeit en strekt zich uit tot buiten de grenzen van Khakassia, parallel aan zijn eigen constante toename. Zou nog steeds! De plaats, ooit een berg, verandert in een diep en breed gat in de grond met op de bodem een helder turquoise meer.
anomalie? Misschien. Natuur wonder? Gedeeltelijk. Het werk van mensenhanden? Ongetwijfeld. De wortels van het huidige ongelooflijke fenomeen liggen letterlijk en figuurlijk in de aarde. De Siberische ondergrond, en Khakassia is geen uitzondering, is rijk aan mineralen. Koper in de omgeving van het huidige dorp Tuim werd al in de 8-3 eeuwen voor Christus gewonnen en verwerkt.
Op grotere schaal begonnen deze plaatsen aan het einde van de 19e eeuw al na Christus te worden ontwikkeld. Het was toen dat de rijke koperafzetting "Kiyalykh-Uzen" werd ontdekt.
Tijdens de revolutionaire jaren en tijdens de burgeroorlog stopten de mijnbouwactiviteiten hier en werden in de jaren dertig hervat met de start van de verkenningspartij, die naast koper wolfraam-molybdeenertsen ontdekte in de omgeving van Tuim. De staat creëerde de Tuimwolfram Combine, wiens taak het was om mineralen te winnen. Naast de mijn werden een verrijkingsinstallatie en een thermische centrale met daarop aangesloten spoorlijnen gebouwd. Tuim was van streek door de omvang van een nederzetting van het stedelijke type. Het werk was in volle gang dankzij het harde handwerk en de ongelooflijke inspanningen van enkele duizenden politieke gevangenen.
De oorsprong van de Tuim-mislukking
De intensieve ertswinning ging ononderbroken door tot de jaren zestig, toen de top van een holle berg verzakte. Er werd besloten om een reeks explosies te gebruiken om de wankele kroon naar de bodem van de gedolven mijn te laten zakken om een onverwachte ineenstorting te voorkomen.
Maar de diameter van het gevormde gat bleef groeien, nu spontaan.
Tegen het begin van de jaren zeventig was de grootte van het gat toegenomen tot 70-75 meter. Tegelijkertijd steeg het grondwater in de Adits steeds hoger. Maar de koperwinning ging door, ondanks gedeeltelijke overstromingen en verzakkingen van het gesteente.
Uiteindelijk, in 1974, werd de mijn gesloten. Volgens sommige gegevens waren de ertsreserves tegen die tijd uitgeput. En volgens anderen blijft er tot 60% van het ertslichaam in zitten, wat genoeg zou zijn voor 30 jaar mijnbouw.
De productie vervaagde, het dorp Tuim dwaalde weg en kreeg in plaats van de status van een stedelijke nederzetting de titel van een dorp, en de berg begon op zichzelf te wonen. De depressie aan de top veranderde geleidelijk in een verschrikkelijke diepte van mislukking met steile muren. In 2008 brak een enorm stuk rots af, waarvan de val van de val volgens omwonenden op 20 kilometer van Tuim te horen was.
De ruïnes van de nu overbodige verwerkingsfabriek stapelen zich pessimistisch op over het dorp als een wit skelet met veel kleine botten. Hoezeer de lokale bevolking ook bouwmaterialen meenam voor hun behoeften, ze konden de overblijfselen niet tot op de grond demonteren.
De huidige staat van de Tuim-storing
Tegenwoordig is de Tuimsky-kloof een aantrekkelijk toeristisch bedevaartsoord en een werkplek voor plattelandsbewoners geworden. Een goede weg leidt er naartoe, er is een parkeerplaats ingericht, een observatiedek is omheind, er zijn winkelgalerijen en extreme sporters kunnen bungeejumpen.
Degenen die durven te springen, schreeuwen ofwel van angst, ofwel van vreugde. Ondanks de uitstekende akoestiek in de mislukking, worden de stemmen van de jumpers bijna waargenomen als een donderslag of geluiden uit de onderwereld. Liefhebbers van diep duiken en ontdekkingsreizigers van oude mijnen vinden hier ook spannende en gevaarlijke dingen om te doen.
De mislukking zelf ziet eruit als iets onwerkelijks. Het is moeilijk om de exacte parameters te noemen, omdat de randen blijven afbrokkelen. De geschatte afmetingen zijn als volgt: de hoogte van de top van de klif tot het wateroppervlak is ongeveer 120 meter. De lengte is ongeveer 650 en de breedte is ongeveer 300 meter. De diepte van het meer is volgens verschillende schattingen van 20 meter tot bijna 100. Het water had naar de hoge oevers van het zinkgat kunnen stijgen als het geen uitweg uit de berg had gevonden via een enkele horizontale doorgang. Volgens mensen die ooit in de mijn werkten, zijn alle andere driften doodlopende wegen.
Er zijn onderzoeken uitgevoerd naar de kwaliteit van het meerwater, waaruit is gebleken dat het geen uitstekende eigenschappen heeft. Het meer heeft gewoon drinkwater. Het bevat geen onzuiverheden die het meer zijn heldere turquoise of smaragdgroene kleur zouden geven.
Tuimsky-mislukking - een anomalie, een plaats van macht of dood
Omdat het onmogelijk is om precies uit te leggen waarom het water in de duik een ongewone kleur heeft, wordt aangenomen dat het zo is vanaf de grote diepte van het meer. Maar de diepten van het meer bieden meer dan alleen mooie kleuren en visueel genot. Het gebeurt zo dat het levens kost.
Er waren hier trieste incidenten, waarbij mensen in het gat werden gegooid om de sporen van de misdaad te verbergen. Toeristen zullen zeker te horen krijgen over een vreselijk geval waarin, om een onbekende reden, een jonge man onverwachts van grote hoogte in de diepten van het gat sprong door versnelling.
De rand van het gat is omheind, maar niet langs de hele omtrek. U moet heel voorzichtig zijn en uw veiligheid niet vergeten. De steile rotswanden van het zinkgat zien eruit als stevig gewapend beton, maar in feite gaat het proces van afbrokkelen door. En het zal doorgaan totdat de banken zacht worden.
Veel bomen rond dit ongewone gat zijn dicht bedekt met veelkleurige linten en stroken stof. Ze zeggen dat mensen op deze manier de geest van het gebied sussen, zich tot hem wenden met verzoeken en wensen. De linten wapperen in de wind en sturen daarbij voortdurend de gebeden van de persoon die ze aan de hemel heeft vastgebonden.
Hoe kom je bij Tuimsky-falen
U kunt met de bus naar Tuimsky-dip komen vanuit de hoofdstad van Khakassia Abakan, die ongeveer 190 km van deze plaats ligt. Het regionale centrum Shira ligt 20 km ten zuiden ervan aan de oever van het gelijknamige meer. En 6 km naar het westen is er het Tuim-treinstation, waar de trein Moskou-Abakan stopt en 2 minuten kost. Het dorp Tuim ligt op 1,5 km van het gat, van waaruit je over een onverharde weg naar de parkeerplaats kunt rijden en dan een stukje kunt lopen.
